پوچی خویش زندگی نامیدند
مردمی کز خدا جدا گردیدند
سالکان در فراق می‌گرییدند
قدسیان با طرب چو می‌خندیدند
لحظه‌هایی که یار می‌دیدند
در سماعی به شوق می‌رقصیدند
جمع وعاظ بی عمل پاشیدند
صوفیانی که باده می‌نوشیدند
یاورانی که بر خدا بالیدند
بین اغیار تا ابد پاییدند
درباره این سایت